- Powrót
- Co zobaczyć
- Krypta...
Opis
Krypty wiedeńskich monarchów
Od 1633 r. Habsburgowie spoczęli w krypcie kościoła kapucynów. Każdy pogrzeb był poprzedzony umniejszającym rytuałem, w którym panujący cesarz ogłaszał różnym tytułom oczekującego, który następnie odmówił znajomości jego osoby i odmówił mu wejścia.
Wreszcie cesarz został zmuszony do zidentyfikowania się jako „pokorny grzesznik, który błaga miłosierdzie Boże”, a cortège otrzyma pozwolenie na wejście. Dzisiaj opłata za wstęp i cisza („Silentium!” Czyta napis nad wejściem) to wszystko, o co proszą. Wiele z tych wczesnych grobowców jest ozdobionych czaszką i piszczelami, bronią i skrzydłami nietoperzy, które stopniowo powiększają swój rozmiar, aż dotrzesz do gigantycznego podwójnego grobowca żelaznego cesarzowej Marii Teresy i jej męża Franza Stephana. Dla czystej wielkości i ekstrawagancji reprezentacyjnej - nad grobowcem para wydaje się siedzieć w łóżku uwikłana w małżeński tiff - to musi być najważniejszy punkt programu. W przeciwieństwie do nich, ich syn Józef II, którego reformy próbowały i nie popularyzowały trumny wielokrotnego użytku z dnem, leży w prostej miedzianej trumnie. Dalej znajduje się Nowa Krypta, z jej dziwacznymi, diagonalnymi betonowymi belkami, w których znajdują się Maximilian I z Meksyku i druga żona Napoleona, Marie Louise. Ich syn, książę de Reichstadt, został przeniesiony stąd do Paryża w 1940 r. Przez nazistów, próbując przyłączyć się do Francuzów. Ludzie mają tendencję do przebywania nieco dłużej w Krypcie Franza-Josefa, ponieważ tutaj spoczywają Habsburgowie, którzy wciąż dotykają serc: Franciszek Józef I, ostatni cesarz, jego żona, wiecznie popularna cesarzowa Elżbieta i ich syn, nieszczęśliwy książę Rudolf, pakt samobójczy Mayerlinga. Grób Sisi jest niezmiennie pokryty kwiatami i małymi wieńcami z wstążkami w barwach węgierskiej flagi upamiętniającej jej współczucie dla narodowych aspiracji tego kraju. Ostatni pokój zawiera szczątki cesarzowej Zity, która została pochowana z pełną pompą i ceremonią w 1989 roku oraz popiersie jej męża, cesarza Karola I, który zmarł na wygnaniu na Maderze.
Od 1633 r. Habsburgowie spoczęli w krypcie kościoła kapucynów. Każdy pogrzeb był poprzedzony umniejszającym rytuałem, w którym panujący cesarz ogłaszał różnym tytułom oczekującego, który następnie odmówił znajomości jego osoby i odmówił mu wejścia.
Wreszcie cesarz został zmuszony do zidentyfikowania się jako „pokorny grzesznik, który błaga miłosierdzie Boże”, a cortège otrzyma pozwolenie na wejście. Dzisiaj opłata za wstęp i cisza („Silentium!” Czyta napis nad wejściem) to wszystko, o co proszą. Wiele z tych wczesnych grobowców jest ozdobionych czaszką i piszczelami, bronią i skrzydłami nietoperzy, które stopniowo powiększają swój rozmiar, aż dotrzesz do gigantycznego podwójnego grobowca żelaznego cesarzowej Marii Teresy i jej męża Franza Stephana. Dla czystej wielkości i ekstrawagancji reprezentacyjnej - nad grobowcem para wydaje się siedzieć w łóżku uwikłana w małżeński tiff - to musi być najważniejszy punkt programu. W przeciwieństwie do nich, ich syn Józef II, którego reformy próbowały i nie popularyzowały trumny wielokrotnego użytku z dnem, leży w prostej miedzianej trumnie. Dalej znajduje się Nowa Krypta, z jej dziwacznymi, diagonalnymi betonowymi belkami, w których znajdują się Maximilian I z Meksyku i druga żona Napoleona, Marie Louise. Ich syn, książę de Reichstadt, został przeniesiony stąd do Paryża w 1940 r. Przez nazistów, próbując przyłączyć się do Francuzów. Ludzie mają tendencję do przebywania nieco dłużej w Krypcie Franza-Josefa, ponieważ tutaj spoczywają Habsburgowie, którzy wciąż dotykają serc: Franciszek Józef I, ostatni cesarz, jego żona, wiecznie popularna cesarzowa Elżbieta i ich syn, nieszczęśliwy książę Rudolf, pakt samobójczy Mayerlinga. Grób Sisi jest niezmiennie pokryty kwiatami i małymi wieńcami z wstążkami w barwach węgierskiej flagi upamiętniającej jej współczucie dla narodowych aspiracji tego kraju. Ostatni pokój zawiera szczątki cesarzowej Zity, która została pochowana z pełną pompą i ceremonią w 1989 roku oraz popiersie jej męża, cesarza Karola I, który zmarł na wygnaniu na Maderze.